1.1 ชื่อหลักสูตร ชื่อปริญญาและสาขาวิชา

1) ชื่อหลักสูตร หลักสูตรสังคมสงเคราะห์ศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ หลักสูตรปรับปรุง (พ.ศ. 2563)

2) ชื่อปริญญา สังคมสงเคราะห์ศาสตรบัณฑิต (สังคมสงเคราะห์ศาสตร์)

3) สาขาวิชาสังคมสงเคราะห์ศาสตร์

1.2 คณะต้นสังกัดและสถานที่เปิดสอน

1) คณะต้นสังกัด คณะสังคมศาสตร์

2) สถานที่เปิดสอน

คณะสังคมศาสตร์

1.3 ปรัชญาความสำคัญและวัตถุประสงค์ของหลักสูตร

1) ปรัชญาของหลักสูตร

สังคมสงเคราะหศาสตร์ เป็นการศึกษาเพื่อการสร้างความเป็นธรรมทางสังคม และการพัฒนา สังคม การยอมรับความหลากหลายในมิติต่างๆ การสร้างสังคมให้มีความสุขไม่เลือกปฏิบัติ เคารพ คุณค่าและศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ สิทธิมนุษยชนและสิทธิการเขาถึงสวัสดิการสังคม ของทุกภาคสวน การรับใชสังคมและการสร้างสํานึกในการรับผิดชอบต่อหน้าที่ โดยบูรณาการพุทธศาสตร์และเทคโนโลยีกับวิชาชีพสังคมสงเคราะห์และสหวิชาชีพได้อย่างเหมาะสม

2) ความสำคัญของหลักสูตร

สังคมสงเคราะห์ศาสตร์เป็นวิชาชีพที่ว่าด้วยการปฏิบัติบนพื้นฐานหลักวิชาการ ที่มีเป้าหมาย เพื่อการพัฒนาและเปลี่ยนแปลงสังคม สร้างความเข้มแข็งให้สังคม รวมทั้งสร้างอำนาจและความเป็น อิสระให้สมาชิกของสังคม (IASSW General Assembly in July 2014) เป็นศาสตร์ประยุกต์ (Applied Science) ที่ผสมผสานวิชาการด้านสังคมสงเคราะห์ศาสตร์กับสังคมศาสตร์สาขาอื่น อาทิ จิตวิทยา พฤติกรรมศาสตร์ สังคมวิทยาและมานุษยวิทยา นิติศาสตร์ รัฐศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ เทคโนโลยีสารสนเทศ ซึ่งเป็นการบูรณา การสหศาสตร์มาเชื่อมโยงเพื่อนำไปสู่การปฏิบัติงานวิชาชีพ สังคมสงเคราะห์ระดับจุลภาค ได้แก่ การทำงานกับบุคคล ครอบครัว และกลุ่มเพื่อการป้องกัน ส่งเสริมสนับสนุน พัฒนา ฟื้นฟูบำบัด และช่วยเหลือประชาชน การปฏิบัติงานสังคมสงเคราะห์ ระดับมัชฌิมภาค ได้แก่ การทำงานกับองค์กรและชุมชน รวมถึงการปฏิบัติงานสังคมสงเคราะห์ ระดับมหภาค ได้แก่ การวิจัยทางสังคมสงเคราะห์ การบริหารและนโยบายสวัสดิการสังคม เพื่อนำไปสู่ การขับเคลื่อนนโยบายสวัสดิการสังคมและบริการทางสังคมเพื่อให้บรรลุเป้าหมายความเป็นธรรมทาง สังคม การลดความเหลื่อมล้ำทางสังคม งานสังคมสงเคราะห์สัมพันธ์กับคนและโครงสร้างของสังคมอัน นำไปสู่การแก้ไขปัญหาและยกระดับคุณภาพชีวิตของผู้คนในสังคม บนพื้นฐานของลักษณะวิชาชีพข้างต้น การจัดการเรียนการสอนของสาขานี้ให้ความสำคัญกับ หลักความเป็นธรรมของสังคม สิทธิมนุษยชน ความรับผิดชอบของส่วนรวม และความเคารพในความ หลากหลาย การเคารพในความแตกต่างของมนุษย์ วัฒนธรรม ศาสนา ความเชื่อ อุดมการณ์ และ อาศัยพื้นฐานเหล่านี้ประกอบกับองค์ความรู้เชิงวิชาชีพและวิชาการร่วมกัน เพื่อทำงานร่วมกับบุคคล กลุ่ม และชุมชน เพื่อแก้ไขปัญหาสังคมที่ประสบอยู่อย่างมีเหตุผล มีจริยธรรม และไม่ใช้ความรุนแรง ด้วยสภาพสังคมที่มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา สังคมสงเคราะห์ศาสตร์จึงเป็นศาสตร์ที่มี พัฒนาการมาอย่างต่อเนื่องเพื่อเท่าทันการเปลี่ยนแปลง และมีวิธีการปฏิบัติงานที่ครอบคลุมทั้งใน ระดับจุลภาค มัชฌิมภาค และระดับมหภาค การศึกษาทางด้านสังคมสงเคราะห์ศาสตร์จึงจัดเป็น การศึกษาสายวิชาชีพที่ผู้สำเร็จการศึกษามุ่งที่จะทำงานในวิชาชีพสังคมสงเคราะห์เพื่อตอบสนองการ ป้องกันและแก้ไขปัญหาสังคมทั้ง 3 ระดับดังกล่าว ภายใต้การกำกับของสภาวิชาชีพสังคมสงเคราะห์ ซึ่งไปตามพระราชบัญญัติวิชาชีพสังคมสงเคราะห์ พ.ศ.2556

3) วัตถุประสงค์ของหลักสูตร

1. เพื่อผลิตบัณฑิตที่มีศีลธรรม คุณธรรม จริยธรรม จิตสาธารณะ จรรยาบรรณ ทางวิชาชีพและชี้นําสังคมไปในแนวทางที่ถูกต้องและเหมาะสม

2. เพื่อผลิตบัณฑิตที่มีความรู้ ทัศนคติ และทักษะทางวิชาชีพสังคมสงเคราะห์มี วิธีวิทยาในการปฏิบัติงานสังคมสงเคราะห์ และทักษะทางวิชาชีพสังคมสงเคราะห์ สามารถประยุกต์ และพัฒนาเครื่องมือการทำงานในระดับจุลภาคและมหภาคได้

3. เพื่อผลิตบัณฑิตที่มีความสามารถในการบูรณาการความรู้ ทักษะทางวิชาชีพสังคมสงเคราะห์ เทคโนโลยีและหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาเข้าไปประยุกต์ใช้ในการปฏิบัติงานทางสังคมสงเคราะห์

1.4 รหัสหลักสูตร 25491861105535

องค์ประกอบที่	คะแนนผ่าน	จำนวนตัวบ่งชี้	I	P	O	คะแนนเฉลี่ย	ผลการประเมิน 0.01-2.00 ระดับคุณภาพน้อย 2.01-3.00 ระดับคุณภาพปานกลาง 3.01-4.00 ระดับคุณภาพดี 4.01-5.00 ระดับคุณภาพดีมาก
1	ผ่าน						หลักสูตรได้มาตรฐาน
2		3	-	1.00	4.73	3.49	ดี
3		3	4.00	-	-	4.00	ดี
4		4	2.56	-	-	2.56	ปานกลาง
5		5	4.00	3.75	-	3.80	ดี
6		1	-	4.00	-	4.00	ดี
รวม		16	3.28	3.33	4.73	3.48	ดี
ผลการประเมิน			ดี	ดี	ดีมาก	ดี	ดี

องค์ประกอบที่ 1 การกำกับมาตรฐาน

จุดเด่น

• หลักสูตรนำหลักธรรมทางพุทธศาสนามาประยุกต์เข้ากับสาระการเรียนรู้ในระบบการเรียนการสอน ทำให้นักศึกษาได้ซึมซับไปด้วย
• อาจารย์ประจำหลักสูตรตระหนักและให้ความสนใจต่อการบริหารจัดการหลักสูตร พยายาม และทุ่มเพื่อจัดการศึกษาให้เป็นไปตามเป้าหมาย
• มีเครือข่ายที่สนับสนุนด้านการเรียนการสอน ทั้งสถานที่ฝึกงานภาคปฏิบัติของนักศึกษาและแหล่งทุน

 แนวทางเสริมจุดเด่น

หลักสูตรควรวิเคราะห์แนวโน้มสถานการณ์สังคม การประชาสัมพันธ์รับนักศึกษา เพื่อตอบสนองความต้องการของชุมชนท้องถิ่น โดยใช้วิธีการประชาสัมพันธ์เชิงรุก ซึ่งอาจใช้เครือข่ายทางคณะสงฆ์เข้ามามีส่วนร่วม

องค์ประกอบที่ 1

การส่งเสริมและพัฒนาศักยภาพอาจารย์ประจำหลักสูตรในจัดทำผลงานทางวิชาการ รวมไปถึงบทความวิชาการ งานวิจัย ตำรา หรือหนังสือ จนนำไปสู่การขอตำแหน่งทางวิชาการ

องค์ประกอบที่ 2 บัณฑิต

จุดเด่น

บัณฑิตมีคุณธรรม จริยธรรม และจิตอาสา รวมไปถึงมีการนำองค์ความรู้ด้านพุทธศาสนาไปพัฒนาสังคม ในแนวทางที่ถูกต้องสอดคล้องกับจรรยาบรรณแห่งวิชาชีพสังคมสงเคราะห์

แนวทางเสริมจุดเด่น

          ควรมีการทบทวนข้อมูลสารสนเทศ สำหรับใช้ในการติดตามบัณฑิตและผู้ใช้บัณฑิต  สำหรับเป็นข้อมูลย้อนกลับมาปรับปรุงการเรียนการสอนและพัฒนาหลักสูตร ให้ทันสมัยและตรงกับความต้องการของสังคมและชุมชน

องค์ประกอบที่ 3 นักศึกษา

แนวทางเสริมจุดเด่น

การพัฒนาศักยภาพนักศึกษาและการเสริมสร้างทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ตามจุดเน้นของหลักสูตร เพื่อมุ่งเน้นให้นักศึกษามีความรู้ ความสามารถ หรือประสบการณ์ตามที่กำหนด และควรกำกับติดตามผลการประเมินความพึงพอใจของนักศึกษาให้เป็นรูปธรรม และนำผลนั้นมาปรับปรุงและพัฒนาหลักสูตรและศักยภาพของนักศึกษาในปีต่อๆไป

องค์ประกอบที่ 4 อาจารย์

แนวทางเสริมจุดเด่น

ควรมีการส่งเสริมและสนับสนุนให้อาจารย์ประจำหลักสูตร มีผลงานทางวิชาการที่หลากหลาย เช่น การวิจัย บทความทางวิชาการ หนังสือหรือตำรา รวมถึงการตีพิมพ์และเผยแพร่ผลงานในช่องทางต่าง ๆ ทั้งในระชาติและนานาชาติ ตลอดจนการเสนอขอตำแหน่งทางวิชาการ

องค์ประกอบที่ 5 หลักสูตร การเรียนการสอน การประเมินผู้เรียน

จุดเด่น

บัณฑิตมีความรอบรู้ในศาสตร์ด้านสังคมสงเคราะห์และพุทธศาสตร์ มีความสามารถในการบูรณาการความรู้ การประยุกต์ใช้และทักษะทางวิชาชีพ ในการปฏิบัติงานสังคมสงเคราะห์และสวัสดิการสังคม

แนวทางเสริมจุดเด่น

          หลักสูตรควรมีการทบทวนระบบการเรียนการสอนทั้งออนไลน์และออนไซต์ ตามสถานการณ์สังคม เพื่อส่งเสริมให้การเรียนการการสอนดำเนินการไปอย่างต่อเนื่องและหลากหลายช่องทาง เปิดโอกาสให้นักศึกษาได้มีทางเลือก และนำปรับปรุงและวางแผนการเรียนการสอนให้มีความทันสมัย

องค์ประกอบที่ 6 สิ่งสนับสนุนการเรียนรู้

แนวทางเสริมจุดเด่น

           ควรมีการสำรวจสิ่งสนับสนุนการเรียนรู้ให้มีความพร้อมใช้งานอยู่เสมอ